Onderstaand tekstje verscheen al eens eerder, op de vroegere Driegonaalwebsite, in november 2011. Het kan zonder al te veel ongemak nog eens gebruikt worden; tenslotte is het ook zinnig om duurzaam om te gaan met woorden en met gedane inspanning. Een vorm van hergebruik.
Voor een omwenteling is echter nog wat meer dan alleen hergebruik wenselijk…
Hoewel het wiel al lang geleden is uitgevonden is het voltrekken van een omwenteling nog steeds een moeilijke zaak. We hebben het nu natuurlijk over sociale omwentelingen.
De geschiedenis kent vele voorbeelden van omwentelingen die geen omwenteling waren: er vond weliswaar een omwenteling plaats maar die bracht geen echte verandering. Bijvoorbeeld: de namen en gezichten van machthebbers veranderen maar de structuur van de macht blijft onaangetast. Of: het decor verandert maar de regisseur blijft dezelfde. Zo kunnen we bijvoorbeeld langzamerhand constateren dat de omwenteling van afgelopen voorjaar in Egypte een optische illusie was, en geen echte omwenteling.
De emotie, de inspanning, de moed, het geduld en de strijdlust van honderdduizenden Egyptenaren leken een overwinning te hebben gebracht, maar het bouwwerk van de macht bleek sterker. Dat is niet raar: de macht, dat is datgene wat bestaat. De macht wordt gesteund door allen die daar belang bij hebben én door allen die niet de moed hebben zich voor de omwenteling in te zetten.
De omwenteling kan weliswaar vurig en door miljoenen gewenst worden, maar blijft nagenoeg altijd ‘vaag’. De omwenteling is datgene wat er nog niet is.
Men wil het wiel van de tijd draaien, maar hoever en in welke richting? Daarover heeft waarschijnlijk nog nooit, bij geen enkele omwenteling, consensus bestaan.
De geschiedenis leert dat de revolutie het best te vergelijken is met een ongeleid projectiel: het ontploft nog in de loop; het maakt een hoop kabaal maar valt met een plofje op de grond; het richt dood en verderf aan maar niet daar waarop men mikte.
Dat wat wortel wil schieten in de tijd kan niet anders dan beginnen in het bewustzijn van de mens. Dat wat uit wil groeien tot een rijpe vrucht, behoeft een vruchtbare bodem, licht, warmte en voeding.
Dat wat aan het begin wil staan van de wereld van morgen moet gisteren al begonnen zijn.
Wie wil bijdragen aan een werkelijke omwenteling zal inzicht moeten hebben in de knopen die in onze tijd belemmeren dat goede wil en sociaal verlangen toereikend zijn om verandering te bereiken. Die knopen moeten ontward worden.
Al wat de aarde voortbrengt is van ons samen. Dat wat we maken en ondernemen in de economie, dat doen we voor elkaar. Ieder van ons wil gelijkwaardig betrokken zijn bij het inrichten van de samenleving. En allemaal willen we dat wat in ons leeft aan talent en vaardigheden tot ontwikkeling brengen en in de werkelijkheid van ons leven gestalte geven.
Het omwentelen kan beginnen bij diegenen die zien waar het naar toe moet.