“Rudolf Steiner zag in dat de wereldeconomie een niet meer te loochenen feit was en legde er in zijn cursus voor economiestudenten in 1922 grote nadruk op. Ook de al genoemde Britse econoom John Maynard Keynes zag dat zo; daarom probeerde hij tijdens de oprichting van de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds in 1944 zijn idee van de Bancor als wereldmunt ingang te doen vinden. Daarmee zouden overschotten in de betalingsbalansen van landen, zodra deze een zeker niveau overschreden, voor humanitaire hulp kunnen worden aangewend; op die manier zou de wereld financieel te stabiliseren zijn. De Amerikanen spraken daartegen hun veto uit omdat zij wel inzagen dat hun land daarmee aan autonomie zou inboeten. Er bestaan dan ook vandaag 184 officiële nationale muntsoorten; door manipulatie van hun onderlinge verhoudingen kan economie als machtsmiddel worden ingezet en dat gebeurt nog steeds volop (5).
Het niet los kunnen komen van het achterhaalde concept van de ‘nationale economieën’, staat inmiddels al ongeveer een eeuw lang wereldvrede en vruchtbare samenwerking in de weg. Bovendien verstoort en vertroebelt het onze beeld- en begripsvorming; het vormt met name een ernstige hinderpaal om te komen tot een heldere conceptie van de associatieve economie. Dat is de nieuwe vorm die past bij de werkelijkheid van de wereldeconomie en die het achterhaalde (neo)kapitalisme moet aflossen.”
Een fragment uit ‘Bedenkingen bij de Groote Oorlog’, een artikel van Luuk Humblet in het komende nummer van Driegonaal dat in de komende dagen aan de abonnees verzonden wordt.