Gelijkmoedigheid en positiviteit zijn waardevolle eigenschappen. Wie ze niet kent wint er veel bij om ze te ontwikkelen. Maar soms is onvervalste, gierende woede ook op zijn plaats en verre te prefereren boven lauwe onverschilligheid.
Sinds 10 juli 1984 zit Jaitsen Jainandun Singh in een Amerikaanse cel. Hij is in Amerika veroordeeld wegens de moord op zijn vrouw en dochter en heeft nu 33 jaar van de hem opgelegde straf van 56 jaar uitgezeten. Gezien zijn leeftijd, hij is nu 72 jaar, is het onwaarschijnlijk dat hij de gevangenis levend zal verlaten.
Inmiddels is duidelijk geworden dat er tijdens zijn proces van alles is misgegaan. Zijn zoon, die met zijn vader een meerdaagse trip maakte op de dag dat zijn moeder en zus vermoord werden, is nooit verhoord. De aanklager in de zaak is later veroordeeld omdat kon worden aangetoond dat hij had betaald voor een valse getuigenverklaring tegen Singh. De weduwe en de broer van een andere verdachte in de moordzaak hebben schriftelijke getuigenissen afgelegd waarin zij verklaren dat Singh niets met de moorden te maken had.
Toen Singh, Nederlands staatsburger, in 2014 om overplaatsing naar een Nederlandse gevangenis verzocht, liet Nederland het afweten. Daarin speelden ambtelijke egotripperij, een zoekgeraakt dossier, onwil en lauwheid een rol.
Het hele verhaal, vol met ambtelijk geschutter en wegkijken, is te lezen in de Volkskrant van 15 juli.
Wat de menselijke dimensie is van een dergelijke gang van zaken, wie zou dát kunnen beschrijven?
Dat het Amerikaanse rechtssysteem die naam in veel gevallen eigenlijk niet mag dragen – wij laten het hier terzijde. Ras, maatschappelijke positie en rijkdom wegen daar sterk mee in het al dan niet ‘krijgen van recht’. Laat de Amerikanen dat zelf maar even oplossen.
Dat de Nederlandse staat een Nederlands staatsburger zó in de kou laat staan, is een regelrechte schande die tot diepe schaamte en heftige woede zou moeten leiden. Gevolgd door snel en adequaat handelen om deze schandvlek weg te poetsen – voor zover dat nog mogelijk is.
De staat – het wordt nog wel eens over het hoofd gezien – is geen doel op zich maar is er om de burgers te beschermen en om ervoor te zorgen dat er recht heerst. Ambtenaren zijn in laatste instantie niets anders dan dienaren van het volk – hetgeen overigens een eervolle taak kan zijn. Dat een mens zo goed als zeker onschuldig in een Amerikaanse gevangenis wegkwijnt, terwijl op de betreffende ministeries (dat van Buitenlandse Zaken en van Justitie) zijn belangen worden genegeerd en ten prooi vallen aan onkunde en onwil, aan de nukken van procedureridders en aan lunchpauzes – het is om razend van te worden.
Inmiddels is de zaak van Singh opgepakt door advocaat Rachel Imamkhan die is verbonden aan de Stichting PrisonLaw. Zij zet zich in om de zaak heropend te krijgen en is om dat te financieren een crowdfundingsactie begonnen.
Zie: www.geef.nl/actie/maak-het-verschil-voor-jaitsen-singh