Op de dag dat de Europese Unie de Nobelprijs voor de Vrede werd toebedeeld, twitterde EU-voorzitter van Rompuy zijn visie op de toekomst van de Europese Unie in het rond.
Dat móet een knipoog van de geschiedenis zijn.

De concrete reden voor de toekenning van de Nobelprijs lijkt een beetje vaag.
Echter, met vroegere winnaars als Woodrow Wilson, Henry Kissinger of Barack Obama was de toekenning van de vredesprijs al eerder een beetje verwarrend. Laten we er maar van uit gaan dat het comité dat verantwoordelijk is voor de toekenning, de beste bedoelingen had.
En zoals bekend is het goed om van goede bedoelingen uit te gaan.

Maar dat betekent niet dat we ons gezonde verstand loslaten.
Waarom ontvangt de EU die prijs?
De enige gerechtvaardigde reden is dat de prijs gezien moet worden als – toegegeven: late – erkenning voor de meest wezenlijke bijdrage van Europa aan de wereldvrede: de idealen vrijheid, gelijkheid en broederschap.

Ga maar na: er is geen mens ter wereld die innerlijk níet geraakt wordt door de universele belofte die deze idealen vertegenwoordigen. En sinds Rudolf Steiner ze hun plaats gaf in de driegeleding van het sociale organisme is duidelijk geworden dat deze idealen ook in de werkelijkheid kunnen wortelen.

Als ideaal stammen vrijheid, gelijkheid en broederschap uit 1789. Het duurde 128 jaar voordat ze binnen de sociale driegeleding in een levensvatbare context werden geplaatst.
En nu wordt het tijd dat ze worden opgenomen in de levenswerkelijkheid van de mens.

Laten we die Nobelprijs zó maar opvatten. Als een aanmoedigingsprijs voor de sociale driegeleding; het beste dat Europa heeft voortgebracht als het gaat om de wereldvrede.

Wordt Herman van Rompuy degene die de prijs in ontvangst mag gaan nemen?
Wil iemand de man dan vertellen dat we in het vervolg graag een van zijn haiku’s getwitterd krijgen maar dat wij van onze kant de toekomst van de Europese Unie graag wat serieuzer genomen zien?
Drs. Teentjes