Vanuit de werkelijkheid sijpelt er soms wel eens wat nieuws door waarvan wij, bewoners van het Spiegelparadijs*, dan via de media kunnen kennis nemen. Soms is het ook anders, dan gaat de werkelijkheid gewoon door zonder dat de media iets laten doorsijpelen.
Het tv-programma Radar besteedt twee afleveringen aan de invoering van de Euro. Een verhaal op zich, dat hier nu niet het onderwerp is. Wat hier wel het onderwerp is: ten tijde van de invoering van de Euro kon Arjo Klamer, een van de weinige tegenstanders van de invoering van de Euro, zijn kritische geluid in de media -waar hij toch destijds zowel als nu regelmatig toegang toe had- niet kwijt. De media waren niet geïnteresseerd in dit geluid want Arjo Klamer was het spoor bijster.
Dat is één.
Twee:
Afgelopen zaterdag waren er wereldwijd demonstraties tegen het TTIP-verdrag – waaronder ook in Amsterdam, Alkmaar en Zwolle – en de mogelijkheden die dit verdrag (bijvoorbeeld) een stelletje boeven dat zich verenigd heeft in het bedrijf Monsanto zal bieden. Serieuze media-aandacht voor deze demonstratie was er niet. Een paar regeltjes links en rechts.
Wie op Google zoekt op ‘TTIP’ stuit als eerste op:
– een geadverteerde site van Milieudefensie
– informatie van ‘de Rijksoverheid’
– informatie van de Europese Commissie.
(Vast en zeker hebben de overheid en de EC ook betaald voor hun plaats in de top drie van zoekresulaten, maar dat wordt niet kenbaar gemaakt).
Een plus twee is zoals bekend drie.
Drie is de vraag:
Is er in Nederland feitelijk nog wel sprake van persvrijheid?
Wees niet bevreesd; ik stel deze vraag niet om ermee naar een of ander complot te manoeuvreren. Er zal in de bureaulades van degenen die de media vullen, nergens een aanwijzing te vinden zijn (geweest) waarin bijvoorbeeld gezegd zou zijn: “Hou Arjo Klamer uit de krant” of: “Met die anti-Monsanto-demo doen we niks¨.
In Nederland, en in andere delen van de westerse wereld, hebben we eerder te maken met zoiets als ´Censuur 2.0´. Deze vorm van censuur is er een van onbewuste zelfcensuur. Het is een vorm van geïnternaliseerde zelfcensuur die naar binnen gedruppeld is in het bewustzijn van onze mediawerkers. Ze weten niet wat ze doen, deze mediawerkers. Ze weten alleen waaraan ze wel en waaraan ze geen aandacht hoeven te schenken.
Verder weten ze niks.
*Het spiegelparadijs is het labyrint waarin de mediaconsument dwaalt. Omringd door vergezichten, doorkijkjes, details en stillevens die zich luidruchtig en al dan niet vervormd in elkaar spiegelen, doolt hij rond – voorzichtig tastend naar vaste grond onder de voeten, een fundament waarop dit alles begrepen kan worden en een richting om in verder te gaan…
De eerste aflevering van Radar (van 25 mei) terugkijken? Klik hier
De tweede aflevering volgt maandag 1 juni.